نمای کلی
طبیعی است که هر از گاهی احساس اضطراب کنید، به خصوص اگر زندگی شما پر استرس باشد. با این حال، اضطراب و نگرانی بیش از حد و مداوم که کنترل آن دشوار است و با فعالیت های روزمره تداخل دارد، ممکن است نشانه ای از اختلال اضطراب فراگیر باشد.
ممکن است در کودکی یا بزرگسالی اختلال اضطراب فراگیر ایجاد شود. اختلال اضطراب فراگیر دارای علائمی شبیه به اختلال هراس، اختلال وسواس فکری-اجباری و انواع دیگر اضطراب است، اما همه آنها شرایط متفاوتی هستند.
زندگی با اختلال اضطراب فراگیر می تواند یک چالش طولانی مدت باشد. در بسیاری از موارد، همراه با سایر اختلالات اضطرابی یا خلقی رخ می دهد. در بیشتر موارد، اختلال اضطراب فراگیر با روان درمانی یا داروها بهبود می یابد. ایجاد تغییرات در سبک زندگی، یادگیری مهارت های مقابله ای و استفاده از تکنیک های آرامش بخشی نیز می تواند کمک کننده باشد.
علائم
علائم اختلال اضطراب فراگیر می تواند متفاوت باشد. آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
نگرانی یا اضطراب مداوم در مورد تعدادی از زمینه ها که با تأثیر رویدادها تناسب ندارد
فکر کردن بیش از حد به برنامه ها و راه حل ها و بدترین نتایج ممکن
درک موقعیت ها و رویدادها به عنوان تهدید کننده، حتی زمانی که این گونه نیست
- مشکل در مدیریت، عدم قطعیت
- عدم تصمیم گیری و ترس از تصمیم گیری اشتباه
- ناتوانی در کنار گذاشتن یا رها کردن یک نگرانی
- ناتوانی در آرامش، احساس بی قراری و احساس سرگیجه یا بی قراری
- مشکل در تمرکز، یا احساس اینکه ذهن شما “خالی می شود”
علائم و نشانه های فیزیکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- مشکل در خواب
- تنش عضلانی یا درد عضلانی
- لرزش، احساس پرش
- عصبی بودن یا به راحتی مبهوت شدن
- عرق کردن
- حالت تهوع، اسهال یا سندرم روده تحریک پذیر
- تحریک پذیری
ممکن است مواقعی وجود داشته باشد که نگرانی‌های شما به طور کامل شما را از بین نبرد، اما همچنان احساس اضطراب می‌کنید، حتی اگر دلیل مشخصی وجود نداشته باشد. برای مثال، ممکن است احساس نگرانی شدید در مورد امنیت خود یا عزیزانتان داشته باشید، یا ممکن است احساس کلی داشته باشید که اتفاق بدی در شرف وقوع است.
اضطراب، نگرانی یا علائم جسمی شما باعث ناراحتی قابل توجهی در زمینه های اجتماعی، کاری یا سایر زمینه های زندگی شما می شود. نگرانی ها می توانند از یک نگرانی به نگرانی دیگر تغییر کنند و با گذشت زمان و سن تغییر کنند.
علائم در کودکان و نوجوانان
کودکان و نوجوانان ممکن است نگرانی های مشابهی با بزرگسالان داشته باشند، اما ممکن است نگرانی بیش از حد در مورد:
- عملکرد در مدرسه یا رویدادهای ورزشی
- امنیت اعضای خانواده
- به موقع بودن (وقت شناسی)
- زلزله، جنگ هسته ای یا سایر حوادث فاجعه بار
- یک کودک یا نوجوان با نگرانی بیش از حد ممکن است:
- برای جا افتادن بیش از حد مضطرب باشید
- کمال گرا باشید
- کارها را دوباره انجام دهید زیرا بار اول کامل نیستند
- زمان زیادی را صرف انجام تکالیف کنید
- عدم اعتماد به نفس
- برای تایید تلاش کنید
- نیاز به اطمینان زیادی در مورد عملکرد دارید
- شکم درد مکرر یا سایر شکایات فیزیکی داشته باشید
- از رفتن به مدرسه خودداری کنید یا از موقعیت های
- اجتماعی دوری کنید
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
برخی از اضطراب ها طبیعی است، اما اگر:
احساس می‌کنید بیش از حد نگران هستید و در کار، روابط یا سایر بخش‌های زندگی‌تان اختلال ایجاد می‌کند.
شما احساس افسردگی یا تحریک پذیری می کنید، با نوشیدن الکل یا مواد مخدر مشکل دارید، یا سایر نگرانی های سلامت روان همراه با اضطراب دارید.
افکار یا رفتارهای خودکشی دارید – فوراً به دنبال درمان اضطراری باشید
بعید است که نگرانی های شما به خودی خود از بین بروند و در واقع ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند.سعی کنید قبل از اینکه اضطراب شما شدید شود به دنبال کمک حرفه ای باشید – ممکن است درمان آن در مراحل اولیه آسان تر باشد.
علل
مانند بسیاری از شرایط سلامت روان، علت اختلال اضطراب فراگیر احتمالاً از تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی و محیطی ناشی می شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تفاوت در شیمی مغز و عملکرد
- ژنتیک
- تفاوت در نحوه درک تهدیدها
- رشد و شخصیت
عوامل خطر
زنان تا حدودی بیشتر از مردان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تشخیص داده می شوند. عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر را افزایش دهند:
- شخصیت: فردی که خلق و خوی آنها ترسو یا منفی باف است یا از هر چیز خطرناک اجتناب می کند، ممکن است بیش از دیگران مستعد ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر باشد.
- ژنتیک : اختلال اضطراب فراگیر ممکن است در خانواده ها ایجاد شود.
- تجربیات: افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر ممکن است سابقه تغییرات مهم زندگی، تجربیات آسیب زا یا منفی در دوران کودکی یا یک رویداد آسیب زا یا منفی اخیر داشته باشند.
بیماری های مزمن پزشکی یا سایر اختلالات سلامت روان ممکن است خطر را افزایش دهند.
عوارض
- داشتن اختلال اضطراب فراگیر می تواند ناتوان کننده باشد. می تواند:
- توانایی خود را برای انجام سریع و کارآمد وظایف مختل کنید زیرا در تمرکز مشکل دارید
- وقت خود را صرف کنید و روی فعالیت های دیگر تمرکز کنید
- انرژی خود را کاهش دهید
- خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهید
اختلال اضطراب فراگیر همچنین می‌تواند منجر به سایر بیماری‌های جسمانی یا بدتر شدن آنها شود، مانند:
- مشکلات گوارشی یا روده، مانند سندرم روده تحریک
پذیر یا زخم - سردرد و میگرن
- درد و بیماری مزمن
- مشکلات خواب و بی خوابی
- مسائل مربوط به سلامت قلب
اختلال اضطراب فراگیر اغلب همراه با سایر مشکلات سلامت روان رخ می دهد که می تواند تشخیص و درمان را چالش برانگیزتر کند. برخی از اختلالات سلامت روان که معمولاً با اختلال اضطراب فراگیر رخ می دهند عبارتند از:
- فوبیاها
- اختلال هراس
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- افسردگی
- افکار خودکشی یا خودکشی
- سوء مصرف مواد
پیشگیری
هیچ راهی برای پیش‌بینی قطعی وجود ندارد که چه چیزی باعث ایجاد اختلال اضطراب فراگیر می‌شود، اما اگر اضطراب را تجربه کردید، می‌توانید اقداماتی را برای کاهش تأثیر علائم انجام دهید:
- زودتر از روانشناس کمک بگیرید اگر صبر کنید درمان اضطراب مانند بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان دشوارتر است.
- یک دفتر خاطرات داشته باشید. پیگیری زندگی شخصی‌تان می‌تواند به شما و متخصص سلامت روانتان کمک کند تا بفهمید چه چیزی باعث استرس شما می‌شود و به نظر می‌رسد چه چیزی به شما کمک می‌کند احساس بهتری داشته باشید.
- مسائل زندگی خود را در اولویت قرار دهید. می توانید با مدیریت دقیق زمان و انرژی خود، اضطراب را کاهش دهید.
- از مصرف مواد ناسالم خودداری کنید. مصرف الکل و مواد مخدر و حتی مصرف نیکوتین یا کافئین می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن اضطراب شود. اگر به هر یک از این مواد معتاد هستید، ترک آن می تواند شما را مضطرب کند. اگر نمی توانید به تنهایی سیگار را ترک کنید، به روانشناس خود مراجعه کنید یا یک برنامه درمانی یا گروه حمایتی برای کمک به شما پیدا کنید.