چرا ناله کردن باعث می شود احساس بهتری داشته باشیم؟

ناله ابزاری برای مدیریت درد است

جای تعجب نیست که ما اغلب زمانی که درد می‌کشیم یا احساس بیماری می‌کنیم ناله می‌کنیم، و صداهای بسیار دیگری مانند جیغ، ناله و گریه نیز وجود دارد که با این تجربیات ناخوشایند همراه است. سیگنال‌های شنیداری پریشانی ویژگی‌های مشترک خاصی دارند، و ویژگی‌های آن این است که بلندتر از سایر گفته‌ها ارسال می‌شوند و معمولاً با صدایی بلندتر بیان می‌شوند.

بیشتر زبان ها یک کلمه یا حداقل صدایی مانند کلمه انگلیسی “ow” برای بیان درد دارند، و این صداها به طرز قابل توجهی در بین فرهنگ ها مشابه هستند. جهانی بودن این تعجب ها و شباهت آنها به تماس های پریشان گونه های بسیاری از پستانداران، برخی از محققان را به این باور می رساند که چنین صداهایی به قدری در تاریخ تکاملی ما پیش می روند که مقدم بر ظهور زبان رسمی انسان هستند.

و شواهدی وجود دارد که گفتن “اوو” در واقع یک اثر ضد درد دارد، بنابراین ناله و صداهای مشابه عذاب به ما کمک می کند تا با تأثیر مستقیم بر سیستم عصبی خود احساس بهتری داشته باشیم. به عنوان مثال، ناله ممکن است باعث ترشح اندورفین شود تا به ما در مقابله با درد یا استرس کمک کند (خندیدن با صدای بلند می تواند همین اثر را داشته باشد)، و همچنین ممکن است تولید کورتیزول در مغز را افزایش دهد. کورتیزول برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زای کوتاه‌مدت بسیار مفید است، اما سطوح بالای کورتیزول در طولانی‌مدت اثرات منفی بر قلب، مغز و سیستم ایمنی فرد دارد، که یکی از دلایلی است که استرس طولانی‌مدت می‌تواند بسیار ناتوان کننده باشد.

ناله کردن همچنین به حرکات ماهیچه ای نیاز دارد که قفسه سینه را بالا و پایین می کند، که ممکن است به تعدیل درد کمک کند، و به نظر می رسد که به سادگی بتوانیم ناله های خود را بشنویم، در واقع به ما احساس بهتری می دهد.

با توجه به فواید فیزیولوژیکی ناله، تعجب آور نیست که زنان در حال زایمان اغلب گزارش می دهند که ناله به آنها کمک می کند تا انقباضات دردناکی را که بخشی اجتناب ناپذیر از زایمان است مدیریت کنند.

ناله نیز نوعی ارتباط است

ناله می تواند به عنوان یک رهاسازی عاطفی عمل کند که به ما کمک می کند تا با تجربه درد مقابله کنیم، اما همچنین می تواند راهی موثر برای انتقال تجربه ما از بیماری، درد و ناراحتی به سایر افرادی باشد که ممکن است به ما کمک کنند. عجیب است که مردان بیمار بیشتر از زنان بیمار از این تاکتیک استفاده می کنند، بنابراین ممکن است هسته ای از حقیقت در این کلیشه وجود داشته باشد که مردان در هنگام بیماری «مانند یک نوزاد» عمل می کنند.

ناله ممکن است روشی مؤثر برای انتقال درد یا بیماری برای افرادی باشد که ممکن است نتوانند به صورت شفاهی ناراحتی خود را به دیگران منتقل کنند. افراد مسن تر و دارای اختلال شناختی یا کودکان بسیار خردسال ممکن است نتوانند احساسات خود را با کلمات به درستی توصیف کنند، بنابراین ناله ممکن است برای این افراد اهمیت بیشتری پیدا کند.

با این حال، در حال حاضر مشخص نیست که تا چه حد صداهایی مانند ناله، شاخص های معتبری برای میزان درد هستند.

چرا هنگام رابطه ی جنسی  ناله می کنیم؟
با توجه به همه چیزهایی که اخیراً در مورد سودمندی ناله در شرایط ناخوشایند مانند بیماری یا درد گفته شد، ممکن است غیرقابل تصور به نظر برسد که ناله با لذت جنسی نیز همراه باشد.

پاسخ کوتاه به این معما این است که ناله می تواند به همگام سازی سطوح لذت تجربه شده توسط عاشقان کمک کند. ناله ممکن است با برقراری ارتباط با شریک زندگی خود مبنی بر اینکه از اتفاقی که در حال رخ دادن است لذت می برید، تجربه برخوردهای جنسی صمیمی را افزایش می دهد و می تواند به عنوان یک تقویت کننده مثبت برای وادار کردن شریک زندگی شما به انجام کاری که برای شما لذت بخش است، استفاده شود.

به طور خلاصه، ناله کردن ممکن است نشانه ضعف نباشد، بنابراین دفعه بعد که مریض شدید و در مورد ناله کردن احساس گناه کردید، خودتان را رها کنید. ممکن است واقعا به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید.